Ludwik Fleck (1896–1962), lekarz, mikrobiolog i filozof nauki.

Po wybuchu wojny w getcie lwowskim pracował nad innowacyjną szczepionką na tyfus. Był więźniem Auschwitz i Buchenwaldu. Jego wiedza i naukowa pasja pozwoliły mu ocalić życie własne i wielu innych. Po wojnie odbudowywał polską naukę i edukację medyczną w Lublinie i Warszawie.

Właśnie ukazała się biografia tego wybitnego lekarza, który przez 7 lat mieszkał w Lublinie, pracując na UMCS i Akademii Medycznej. Jego wybitne osiągnięcia nie zostały jednak docenione, padł ofiarą antyżydowskiej nagonki, a ostatnie lata spędził w Izraelu. Dorobek filozoficzny Flecka wyprzedzał epokę, został odkryty i doceniony na świecie w latach 60. XX w.

O dokonaniach i życiu Flecka opowiadały w październiku na spotkaniu z czytelnikami w Ośrodku Brama Grodzka Teatr NN w Lublinie autorki jego biografii Anna Wacławik i Maria Ciesielska. Książka powstała na bazie ich wieloletnich badań w Polsce, Ukrainie, Niemczech i Izraelu.

Fleck ukończył medycynę na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza, gdzie uzyskał stopień doktora. Pracował w laboratorium badawczym Rudolfa Weigla w Przemyślu. W 1923 r. odszedł z uniwersytetu, a specjalizację z bakteriologii ukończył w Wiedniu. Podczas okupacji niemieckiej zatrudniony był w Instytucie

Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla (1940–1941), co pozwoliło mu uniknąć śmierci. – Fascynują mnie ludzie z podwójnymi kompetencjami, zwłaszcza jeśli kompetencje te należą pozornie do różnych porządków. W przypadku Ludwika Flecka były to filozofia, medycyna oraz filozofia medycyny. Jeśli dodać do tego niezwykle ciekawe życie, to jest to historia warta biografii– tłumaczyła Maria Ciesielska swoje zainteresowanie Fleckiem.

oprac. jkg, aa Anna Wacławik i Maria Ciesielska, „Fleck. Ocalony przez naukę”, Wydawnictwo Agora, 2025.