Lucyna Janicka (1937-2023)

Pewnego rodzaju życiowym paradoksem jest to, że najtrudniej wspomina się osoby niezwykłe, wybitne, takie, które całym swoim życiem i działalnością dawały świadectwo człowieczeństwa, szlachetności, wierności zawodowemu powołaniu i postawy moralnej najwyższej próby. Do grona takich wyjątkowych osób należy prof. Lucyna Janicka, wybitny nefrolog, Konsultant Regionalny ds. Nefrologii, członek Towarzystwa Nefrologicznego, absolwentka ówczesnej Akademii Medycznej w Lublinie.

Profesor Lucyna Janicka, domu Szydłowska, urodziła się 25 maja 1937 r. w Stołpcach w przedwojennym województwie nowogródzkim (obecnie to terytorium Białorusi).

Wraz ze swoimi najbliższymi podzieliła losy tysięcy polskich rodzin dotkniętych rozłąką i okrucieństwem dwóch barbarzyńskich systemów totalitarnych. Po wojnie – od 1946 r. – mieszkała w Chełmie, gdzie ukończyła szkołę podstawową i gimnazjum ogólnokształcące.

Dyplom ukończenia studiów na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie otrzymała w 1961 r. i rozpoczęła pracę w II Klinice Chorób Wewnętrznych. Specjalizację I stopnia z zakresu chorób wewnętrznych uzyskała w 1966 r., specjalizację II stopnia w 1969 r., a tytuł profesora zwyczajnego 16 czerwca 2004 r.

Już od ukończenia studiów medycznych w naszej Alma Mater prof. Janicka wykazywała wyjątkową zawodową aktywność. Cały przebieg i rozwój jej kariery potwierdza tezę, że mówimy o lekarzu i naukowcu w pełnym tego słowa znaczeniu, o wybitnej specjalistce, cierpliwej i życzliwej nauczycielce, a precyzyjniej – mistrzyni wielu pokoleń studentów i przyszłych nefrologów. Profesor Lucyna Janicka była doskonałą organizatorką realizowanego na najwyższym poziomie procesu dydaktycznego, ze znakomitym dorobkiem naukowym i pionierskimi, jak na tamte czasy i możliwości, imponującymi osiągnięciami w zabiegach klinicznych. Wyjątkowa osoba o wielkiej kulturze osobistej, stylu i elegancji. Przygotowywała do zawodu lekarza, nauczając, że dobroć, empatia, rozumienie sensu cierpienia, troska o chorych, życzliwość i nieustanne dążenie do podwyższenia kwalifikacji powinny być wpisane w kardynalne przymioty lekarza.

Takie właśnie zasady stanowiły credo całego jej życia i ścieżki zawodowej. Praca w zespole prof. Lucyny Janickiej w Katedrze i Klinice Nefrologii i później w Szpitalu Wojewódzkim im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego była prawdziwym zaszczytem oraz lekcją profesjonalizmu, ludzkiej i medycznej odpowiedzialności za zdrowie i życie pacjentów.

Lucynko, będziemy Cię zawsze serdecznie wspominać…

Przyjaciele, Wojciech Załuska, Elżbieta Bocheńska-Nowacka

Zdzisław Miazga (1933-2023)

W dniu 30 grudnia 2023 r. w wieku 90 lat zmarł nestor włodawskiej ginekologii i położnictwa doktor Zdzisław Miazga.

Urodził się 26 kwietnia 1933 r. w Rozłopach koło Szczebrzeszyna. Szkołę podstawową ukończył w Szczebrzeszynie, a gimnazjum w Zamościu. Po maturze studiował na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując w 1956 r. dyplom magistra inżyniera.

Po dwóch latach pracy w swoim pierwszym zawodzie postanowił wybrać ścieżkę medycyny. Studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi. Dyplom lekarza uzyskał w 1964 r. Po studiach odbył staż w szpitalu miejskim w Zduńskiej Woli, a następnie pracował jako kierownik wiejskiego ośrodka zdrowia w Niezabitowie oraz jako asystent szpitala miejskiego w Poniatowej. Od 1967 r. jego życie zawodowe było związane z włodawską służbą zdrowia. Tutaj uzyskał specjalizację I i II stopnia w zakresie położnictwa i ginekologii, a w latach 1970-2012 (z przerwą na kontrakty zagraniczne w Libii i Nigerii) pełnił funkcję ordynatora oddziału ginekologiczno-położniczego we włodawskim szpitalu. Pod jego kierunkiem wielu lekarzy zdobywało wiedzę i doświadczenie w tej zabiegowej specjalizacji. Doktor Miazga dał się poznać także jako działacz samorządu lekarskiego. Brał czynny udział w reaktywowaniu izby lekarskiej. W I i II kadencji był delegatem na Okręgowy Zjazd Lekarski, przez jedną kadencję był sędzią Okręgowego Sądu Lekarskiego LIL, a przez dwie pełnił funkcję zastępcy rzecznika odpowiedzialności zawodowej. Był wielokrotnie odznaczany za pracę zawodową i społeczną. Otrzymał m.in.: Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Złoty za Długoletnią Służbę, odznakę „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, Medal 40-lecia oraz Laur Medyczny.

W dniu 3 stycznia br. Włodawa pożegnała wyjątkowego człowieka i wspaniałego lekarza, którego praca przyczyniła się do bezpiecznego przyjścia na świat wielu pokoleń mieszkańców miasta i okolic. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci.

Koleżanki i koledzy