Okrągły stół stomatologów

Opublikowano: 29 czerwca, 2017Wydanie: Medicus (2017) 06-07/20173,4 min. czytania

z prof. Teresą Bachanek, prezydent Polskiego Towarzystwa Edukacji Medyczno-Dentystycznej „Sapientia”, konsultantem wojewódzkim ds. stomatologii zachowawczej i endodoncji, rozmawia Anna Augustowska

  • Tegoroczna Konferencja Okrągłego Stołu była wyjątkowa, bo odbyła się nie jak do tej pory w Nałęczowie ale w stolicy. Dlaczego?

– To prawda – XIX Konferencja Okrągłego Stołu w tym roku obyła się w Warszawie. Rok akademicki 2016/2017 był wyjątkowy dlatego, że Oddział Stomatologii wizytowała Polska Komisja Akredytacyjna i dlatego cała uwaga poświęcona była tej ważnej sprawie. Podczas wizytacji oceniana jest jakość kształcenia i potwierdzane są uprawnienia do dalszego kształcenia na kierunku lekarsko-dentystycznym. Takiej okresowej ocenie podlegają wszystkie uniwersytety medyczne. W przyszłym roku konferencja odbędzie się zgodnie z tradycją w Nałęczowie, a organizatorem będzie Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją UM w Lublinie.

 

  • Co było głównymi tematami konferencji?

– Tematy konferencji dotyczyły kształcenia przeddyplomowego studentów na kierunku lekarsko-dentystycznym i obejmowały m.in.: zmiany poziomu kształcenia z praktycznego na ogólnoakademicki, które zainteresują studentów i przygotują absolwentów do pracy naukowej; wymagania Polskiej Komisji Akredytacyjnej wobec wydziałów/oddziałów stomatologii; problem odpowiedzialności cywilnej lekarza dentysty – aspekty prawno-ubezpieczeniowe; gerostomatologię – kształcenie przeddyplomowe studentów. Nauczanie w zakresie dostosowanym do warunków demograficznych kraju.

 

  • Jakie jest Państwa stanowisko w sprawie zmniejszenia limitu przyjęć na stomatologię?

– Dyskutowaliśmy o problemie zmniejszenia liczby osób przyjmowanych na kierunek lekarsko-dentystyczny, który może odbyć się na zasadzie zachowania limitu miejsc dla studentów stacjonarnych i niestacjonarnych wyznaczonego przez Ministerstwo Zdrowia. Limity miejsc dla studen­tów niestacjonarnych nie we wszystkich uczelniach są zachowane, ale to już sprawa Ministerstwa Zdrowia.
Statystycznie liczba lekarzy dentystów jest wysoka, ale stomatologiczne potrzeby lecznicze są również duże i potwierdzają je wysokie – niekorzystne – wskaźniki próchnicy we wszystkich grupach wiekowych.

Na zakończenie obrad zdecydowano podjąć stosowne działania zmierzające do zmiany rozporządzenia MNiSW, aby jednoznacznie określić profil kształcenia na kierunku lekarsko-dentystycznym jako ogólnoakademicki. Chcemy też powołać zespoły, które będą na bieżąco oceniać i weryfikować algorytm postępowania klinicznego, aby były one zgodne z aktualnym stanem wiedzy i wynikami badań naukowych EBM/EBD (stworzenie algorytmów postępowania klinicznego i ich uaktualnianie). Poparliśmy inicjatywę utworzenia ośrodka, który będzie dysponował środkami przeznaczonymi na rozwój nauk medycznych i pozwoli na dofinansowanie również badań naukowych w dziedzinie stomatologii. Uznaliśmy też, że brak jednego aktu prawnego, który określałby ramy prawne działania studentów w czasie realizacji klinicznego nauczania praktycznego (również w ramach praktyk wakacyjnych), wymaga podjęcia działań legislacyjnych, zmierzających do kompleksowego uregulowania problemu.

 

  • A co z kształceniem podyplomowym?

– Za najważniejsze uznano następujące zadania: przeprowadzenie analizy
potrzeb leczniczych społeczeństwa w zakresie zdrowia jamy ustnej w celu obliczenia normy lekarzy dentystów, jaka powinna przypadać na określoną populację mieszkańców. W nawiązaniu do takiego opracowania winna być określona liczba kandydatów przyjmowanych na studia lekarsko-stomatologiczne; określenie potrzeb leczenia w każdej dziedzinie stomatologii, aby ustalić minimalną liczbę osób, które należy szkolić w ramach poszczególnych specjalizacji; podjęcie działań w celu zwiększenia liczby miejsc i jednostek akredytowanych do prowadzenia kształcenia specjalizacyjnego w dziedzinie stomatologii; konieczność wprowadzenia wynagrodzenia dla kierowników specjalizacji a w związku z brakiem umieszczenia chirurgii szczękowo-twarzowej w ustawie o sieci szpitali, jako definiującej jakikolwiek poziom zabezpieczenia zdrowotnego należy zabezpieczyć odgórnie finansowanie ośrodków akredytowanych do szkolenia w dziedzinie chirurgii szczękowo-twarzowej, zwłaszcza tych, które prowadzą to szkolenie poza ośrodkami uniwersyteckimi. Uznaliśmy też, że powinna istnieć możliwość wprowadzenia specjalizacji, finansowanych ze środków niepublicznych.

Wnioski poddano głosowaniu, a po zakończeniu konferencji przekazano do Departamentu Kształcenia Ministerstwa Zdrowia. Problem powołania przy Ministerstwie Zdrowia naczelnego lekarza dentysty nie był dyskutowany podczas konferencji. Jest to sprawa przyszłości.