Prof. Leszek Szczepański (1933-2019)

W dniu 23.01.2019 r. po długiej ciężkiej chorobie i dużych cierpieniach, odszedł od nas Nasz Mistrz, Znakomity Lekarz, Nauczyciel, ale nade wszystko Fantastyczny Człowiek, dla wielu Prawdziwy Przyjaciel.

Całe życie prof. Leszka Szczepańskiego związane było z Lublinem. Od 1951 r. studiował w Lubelskiej Akademii Medycznej (wtedy Akademii Lekarskiej), którą skończył w 1957 roku. Z powodu braku miejsca pracy w Lublinie, na 3 lata wyjechał do Połczyna Zdroju, gdzie pracował w sanatorium, w pogotowiu ratunkowym oraz okresowo w oddziale chorób wewnętrznych tamtejszego szpitala.

Po powrocie do Lublina rozpoczął pracę w Katedrze Chorób Wewnętrznych, zajmując się kardiologią, później hematologią, aby w końcu w ramach Kliniki Hematologii, kierowanej wtedy przez prof. Kowalewskiego, dzięki dużym staraniom i wysiłkom, założyć pododdział reumatologii, zalążek reumatologii lubelskiej. W 1991 roku Profesor Szczepański objął II Katedrę Chorób Wewnętrznych, w skład której wchodziła Klinika Hematologii i właśnie świeżo powstała Klinika Reumatologii, której został kierownikiem. Piastował to stanowisko aż do emerytury w 2003 roku.

Wielu z nas rozpoczęło pracę właśnie w momencie powstawania kliniki, pod Jego skrzydłami rozpoczęliśmy przygodę z reumatologią, a w zasadzie większość z nas przygodę z medycyną, przygodę z zawodowym życiem lekarskim. Profesor pozwalał samodzielnie podejmować decyzje, co uczyło wszystkich odpowiedzialności za własne czyny, ale i odwagi w postępowaniu. Traktował nie tylko pracowników kliniki, ale również innych kolegów – reumatologów, pracujących w poradniach, innych oddziałach – jak partnerów w rozmowie lub dyskusji, nigdy nie narzucając własnego zdania, często zachęcając do przedstawiania
własnych pomysłów. Jak się później zorientowaliśmy, nie ma lepszej drogi dla lekarza w zdobywaniu umiejętności. Nigdy nie zapomnimy ulubionych słów Profesora, kierowanych do nas, kiedy przychodziliśmy z jakimś problemem czy wątpliwościami: „Hm, masz maturę? Tak, to poradzisz sobie!”.

Dzięki Drogiemu Szefowi uczestniczyliśmy w zmianie oblicza reumatologii, biorąc udział w dzieleniu się wiedzą na licznych zjazdach zagranicznych, krajowych, jak i organizowanych przez zespół kliniki w pięknych miejscach Lubelszczyzny i Polski, które na przełomie lat dziewięćdziesiątych i milenium, stały się kto wie, czy nie najważniejszym wydarzeniem reumatologicznym w Polsce. Razem stawialiśmy też pierwsze kroki w prowadzeniu badań klinicznych, dzięki którym nowoczesne leki są już obecnie codziennością i wielkim sukcesem reumatologii.

Niezależnie od pasji naukowej i klinicysty, prof. Szczepański czerpał ogromną radość z praktykowania, jak to mawiał, reumatologii „podwórkowej”, przyjmując pacjentów w swoich Gabinetach Profesorów przy ul. Kruczej. Robił to niemalże do końca swoich dni, udowadniając, że medycyna była jego prawdziwą miłością, a nam pokazując, że bycie lekarzem to nie tylko holistyczna opieka nad pacjentem, ale też budowanie relacji między ludźmi, czerpanie radości z życia.

Takim zapamiętamy Naszego Drogiego Profesora, wieloletniego Szefa, takim pozostanie w naszych sercach na zawsze. Z dumą nosimy i będziemy nosić miano Jego Wychowanków.

Spoczywaj w pokoju Drogi Szefie.

W imieniu wychowanków Profesora Leszka Szczepańskiego

Dariusz Chudzik

Prof. Andrzej Papierkowski (1938-2018)

W listopadzie 2018 r. odszedł od nas profesor Andrzej Papierkowski.

Wspaniały Człowiek i Lekarz, zawsze życzliwy, pełen empatii, ciepły i serdeczny w kontakcie zarówno z chorym dzieckiem, jak i jego rodzicami. Pożegnaliśmy Człowieka, dla którego medycyna, a zwłaszcza pediatria były pasją. Profesor leczył kilka pokoleń pacjentów. Posiadał ogromną wiedzę, którą stale pogłębiał i dzielił się nią z każdym lekarzem, który tego potrzebował.

Po ukończeniu studiów otrzymał propozycję pracy od prof. Antoniego Gębali i w 1964 roku rozpoczął pracę w Klinice Chorób Dzieci Młodszych Instytutu Pediatrii Akademii Medycznej w Lublinie. Swój rozwój naukowy doskonalił przebywając na stażach w klinikach w Belgradzie, Zurychu, Rzymie i Hanowerze.

Był kierownikiem specjalizacji wielu lekarzy, promotorem i recenzentem wielu prac magisterskich, doktorskich oraz habilitacyjnych. Był autorem i współautorem licznych publikacji naukowych. Wiele z nich było i nadal jest skarbnicą wiedzy dla studentów i lekarzy.

Profesor Papierkowski pełnił funkcję prodziekana, a następnie przez dwie kadencje funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego i Oddziału Stomatologii AM w Lublinie. Był członkiem wielu Rad Naukowych i Społecznych oraz Komisji Rektorskich i Senackich Uczelni. Za swą aktywną działalność naukową i społeczną otrzymał wiele odznaczeń, medali i wyróżnień. Był również kierownikiem, a następnie konsultantem Oddziału Nefrologicznego Ośrodka Badawczo-Konsultacyjnego w Rymanowie Zdroju. Prowadził także Poradnię Nefrologiczną w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym oraz w Wojewódzkim Ośrodku Matki i Dziecka w Lublinie. Pełnił także funkcję konsultanta powiatowego. Przez wiele lat był przewodniczącym lubelskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Magnezologicznego

Głównym przedmiotem zainteresowań medycznych Profesora była nefrologia i gastroenterologia.

Zapamiętamy Go jako osobę niezwykle oczytaną, o rozległej wiedzy humanistycznej, i wysokiej etyce lekarskiej, człowieka błyskotliwego, z dużym poczuciem humoru.

Ciepło wspominamy atmosferę panującą w klinice pod kierownictwem profesora Papierkowskiego – pełną wzajemnej życzliwości, serdeczności. Profesor zawsze był dla nas wsparciem, zawsze mogliśmy liczyć na Jego wyrozumiałość i życzliwość.

Odszedł od nas wybitny lekarz i naukowiec oraz wyrozumiały nauczyciel, który swoją wiedzę i doświadczenie przekazywał wielu pokoleniom lekarzy pediatrów. Nad cierpieniem małych pacjentów pochylał się z dużym spokojem, lecząc nie tylko ich ciała, ale także dusze. Wraz z odejściem Pana Profesora środowisko pediatryczne poniosło niepowetowaną stratę.

Panie Profesorze, na zawsze zachowamy Pana w naszych sercach.

Pracownicy Kliniki Pediatrii i Gastroenterologii
UM w Lublinie