Prof. Krzysztof Marczewski (1957‑2019)

[su_spacer]

Żył szlachetnie i pracował za kilku. Dla wielu z nas był niedoścignionym wzorem. Zasług, tytułów i odznaczeń, jakie Profesor osiągnął było tak wiele, że trudno byłoby je tu wszystkie wymienić. Wspomnę więc tylko, że był najprawdopodobniej jedyną osobą w Polsce mającą aż siedem specjalizacji lekarskich (więcej na ten temat www.medexpress.pl/odszedl‑od‑nas‑profesor‑­krzysztof‑marczewski/75945)

Krzysztof Marczewski był typem naukowca‑humanisty. Był także świetnym lekarzem klinicystą, niezwykle docenianym i lubianym przez pacjentów. Wszystkich darzył szacunkiem. Potrafił pocieszyć. Miał dar rozmowy z rodzinami chorych.

Prof. Marczewski był promotorem m.in. 14 doktoratów, w tym również mojego. Z Lublina, gdzie przez wiele lat pracował, profesor przeniósł się do Zamościa. Tam w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Papieża Jana Pawła II pełnił funkcję ordynatora kilku oddziałów. Tym macierzystym był Oddział Nefrologii, Endokrynologii, Nadciśnienia Tętniczego i Chorób Wewnętrznych. Również w Zamościu został dziekanem Wydziału Fizjoterapii i Pedagogiki Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji, gdzie był wykładowcą, promotorem ponad 200 prac licencjackich i magisterskich.

Przez lata związany był z Lublinem, gdzie z wyróżnieniem i tytułem Złotego Eskulapa ukończył studia na ówczesnej Akademii Medycznej. Potem, jako asystent, a następnie adiunkt zatrudniony był w Katedrze i Klinice Nefrologii, gdzie pracował w latach 1981‑1998. W międzyczasie, bo w latach 1993‑1995 kierował również przychodnią i ośrodkiem badań klinicznych w Instytucie Medycyny Wsi. W okresie 1998‑2001 pełnił funkcję ordynatora drugiego Oddziału Wewnętrznego ze Stacją Dializ w szpitalu w Kraśniku. W tym samym czasie, bo w 1998 roku, otrzymał powołanie na kierownika Zakładu Etyki AM w Lublinie, gdzie funkcję tę sprawował do 2007 roku. W 2005 roku został też doceniony w Europie, bowiem jako jedyny Polak i jedyny lekarz klinicysta otrzymał z rąk przewodniczącego Komisji Europejskiej Jose Manuela Barroso nominację na członka Europejskiej Grupy ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach przy Komisji Europejskiej. To dzięki Niemu przez krótki okres miałem okazję włączyć się w życie Zakładu Etyki, gdzie poznałem wspaniałych ludzi.

Chciałbym tu wspomnieć pewien e‑mail, który otrzymałem od Profesora 27 XII 2012 roku, gdy zastanawialiśmy się nad dalszymi wspólnymi planami. Profesor napisał.: „…może warto pomyśleć o mojej najnowszej fascynacji, tj. geriatrii, którą w tym roku zdałem… to chyba naprawdę ciekawe!…”. To właśnie geriatria stała się wówczas jedną z głównych pasji Profesora i jak w czasie pożegnania mówił dyrektor Mielcarek, wypowiadając słowa: „Twoje dzieło Krzysztofie będzie kontynuowane… W Zamościu powstanie Centrum Geriatrii” – to najlepszy dowód na to, że misja Profesora tutaj na Ziemi wcale się nie zakończyła i warto wierzyć, że tym razem, już w metafizycznym wymiarze, będzie ją wspierał.

Marek Derkacz

---

Marian Szczepaniak

[su_spacer]

Z głębokim żalem i smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 2 grudnia 2019 roku odszedł na zawsze lek. Marian Szczepaniak, specjalista w zakresie pediatrii, długoletni pracownik Oddziału Dziecięcego Spółki Powiatowe Centrum Zdrowia spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Opolu Lubelskim. Pan Doktor związany był ze szpitalem od roku 1964, a w okresie od 1 października 1972 roku do 30 września 1974 pełnił również funkcję z‑ca dyrektora ds. lecznictwa.

Zawsze otwarty na sprawy innych, oddany pacjentom, gotowy służyć radą i doświadczeniem. Dobry i prawy człowiek, dusza towarzystwa oraz zacny Kolega. W swoim życiu zawsze kierował się życzliwością i profesjonalizmem.

Żegnamy naszego Kolegę i Pracownika, który na zawsze pozostanie w naszej pamięci i pamięci pacjentów powiatu opolskiego jako człowiek wielkiego serca.

Zarząd i Pracownicy
Powiatowego Centrum Zdrowia sp. z o.o. z siedzibą w Opolu Lubelskim